Jesienne projekty

Zaczynanie dnia pracy od kilku godzin dziergania jest zdecydowanie tym co chcę robić w życiu :) Oczywiście bycie pełnoetatową projektantką to nie tylko przyjemne przekładanie oczek (macie ochotę na taki szczegółowy post na ten temat? Dowiedzieć się jak to wygląda od kuchni?), ale nie ukrywam, że jest to wyjątkowo przyjemna sprawa. Jeszcze nie do końca się przestawiłam i niekiedy, zaczynając dzień od drutów, czuję jakbym się leniła :) Muszę sobie ciągle przypominać, że ta przyjemność to teraz moja praca, że mam terminy, zobowiązania i muszę dziergać. W Chmurce było inaczej - od rana noszenie garnków, skręcanie motków, zakładanie etykiet! Teraz to zdecydowanie mniej fizyczna praca, chociaż czasem palce i plecy potrafią dokuczyć, gdy przesadzę z dzierganiem. 

Obecnie pracuję nad projektem swetra, który powstaje przy współpracy Baah Yarns, o którym pisałam Wam o tu: klik! 

Będzie to oczywiście pulower, w mocno rustykalnym klimacie :) Sporo się będzie na nim działo - spodziewajcie się dużej ilości tekstury! Praca nad nim trochę mi zajmuje, właśnie przez ilość rzeczy, która się tam dzieje. Ale to nie oznacza, że wzór będzie trudny. To, co ja muszę "przeżyć" podczas dziergania pierwowzoru niekoniecznie ma znaczenie dla osób dziergających już z gotowego wzoru. 

Przyznam, że ciągle spotykam się z niedocenianiem pracy projektantów wzorów. Nic osobistego, absolutnie. Po prostu słyszę od czasu do czasu głosy, że "po co kupować wzór, kiedy on jest taki prosty!". Albo "zrób ze zdjęcie, sama wszystko przeliczysz". I te same głosy po miesiącu pytają jak ukształtować ładnie dekolt, jak zrobić niewidoczne taliowanie w tym ściegu, jak zakończyć oczka by wyglądało estetycznie... No właśnie. Tym się mniej więcej zajmuje projektant. Robi sweter, który Ci się spodoba. Sprawdza, testuje, pruje, poprawia, żebyś Ty nie musiała. Kombinuje jak zrobić coś dobrze, dzieli się wiedzą i doświadczeniem i na końcu daje Ci gotowy wzór, gdzie wszystko jest już przygotowane i przetestowane. Dekolt, niewidoczne taliowanie, ujmowanie oczek w skomplikowanym ściegu. Wszystko tam działa, a przynajmniej powinno. A gdy jednak coś nie idzie, służy pomocą i radą. Wszak ta praca nie kończy się na opublikowaniu wzoru.

Wcale nie planowałam tej małej dygresji, tak przy okazji przyszła mi do głowy gdy pisałam o "przeżyciach" podczas projektowania :) 

Sweterek posiada już prawie cały korpus. Wiele rzeczy jest tam od siebie zależnych, więc ciągle mam przy sobie notes, który zabazgrałam w połowie obliczeniami i obrazkami do tego jednego projektu. Po skończeniu moim celem będzie te wszystkie zależności zapisać w sposób jasny i przejrzysty, tak by dziewiarka nawet ich nie zauważyła. Inaczej być nie może!

W międzyczasie powstała czapka! Nie chciałam zabierać swetra do Torunia, na Drutozlot - nie było po prostu najmniejszej szansy bym mogła myśleć nad nim podczas imprezy. A że akurat do głowy wpadł mi pomysł na czapę... Szybko naszkicowałam co trzeba, zrobiłam próbkę i nabrałam oczka. Zdecydowanie pewniej czuję się w temacie swetrów - zrobiłam ich już tyle, że wiem ile oczek nabrać, jaką długość zrobić, jak kształtować dekolt, linię ramion. Nabierając oczka na czapkę nigdy nie jestem pewna czy wybrałam dobrą ich liczbę. I dopóki nie zrobię przynajmniej 10 cm, to nie wiem czy trafiłam z rozmiarem.

I cóż się okazało? Wyszło idealnie! Pierwszy raz nie musiałam pruć i zmieniać szerokości czapy. Leży idealnie na głowie, nie opina, nie odstaje. Gdy robiłam początkowe obliczenia, podeszłam ciut inaczej do tematu i chyba poszłam w dobrą stronę. Mimo że czapka to raczej niewielka robótka i jej prucie wcale nie jest takie bolesne, to cieszę się, że tym razem się obeszło bez unicestwiania. 

Efekt końcowy bardzo mi się podoba, najchętniej już bym ją nosiła. Jest przyjemnie grubiutka, puszysta i wygodna!

Nie pokażę Wam jej jeszcze w całości - test rusza lada dzień, premiera wzoru na początku października! 

Jeśli chcielibyście dostawać maile z informacją o teście, to wyślijcie mi proszę zgłoszenie przez ten formularz: klik!

W koszyku czekają na mnie motki od Lainamouree (klik!). Gdzieś w sierpniu udało mi się w aucie zrobić próbkę i od tego czasu jeszcze trudniej mi się powstrzymać przed dzierganiem z nich :)

W planach na ten rok mam jeszcze męski komplet zimowy. Pamiętacie tę czapę - klik? Oczywiście została zapodziana! Jak to się dzieje?!

Chcę zrobić czapkę i komin/kołnierz. Mateusz nosi szalik tylko pod kurtką, tworząc coś na kształt tuby, która nie mieści się w kołnierzu kurtki. Ułatwię mu sprawę i zrobię po prostu zakładany ciepły golf, który dobrze będzie przylegał do szyi i układał pod zimową kurtką. Na lewej stronie wyszyję numer telefonu i wysokość nagrody dla znalazcy.

Czy Wasi mężowie/partnerzy też ciągle gubią czapy? :D

Pozdrawiam Was ciepło!

Marzena