niedziela, 27 listopada 2016

Dunaway

Któregoś dnia, już całkiem chłodnego dnia, Mateusz powiedział: "zimno jest, zrób mi szalik". Cóż więcej trzeba było dodawać? Nie mogę pozwolić przecież by mi marzł. Rzecz w tym, że ja naprawdę nie lubię dziergać szalików. Chust też nie, ale szaliki mają to do siebie, że są długie i nudne :). Nie można zrobić za krótkiego szalika, bo będzie po prostu niewygodny, a komin to nie jest ulubiony dodatek Mateusza. Gdy ja potrzebuję ogrzać szyje to dziergam właśnie kominy, taka forma bardzo mi odpowiada, bo noszę wszystko na kurtce, a nie pod nią. Z Mateuszem jest inaczej, szalik zawsze przy samej szyi, a kurtkę jakoś trzeba zapiąć. Ale niechęć do tej formy to nic, kiedy mąż w potrzebie! 

Chciałam by szalik był z cienkiej wełny (fingering) by nie zajmował pod kurtką dużo miejsca, by był długi, tak na 2-3 owinięcia, i żeby był ciepły. Wełna merino i kaszmir brzmią idealnie prawda? To jest właśnie cudowne w ręcznie dzierganych rzeczach z dobrej jakości materiału - nie grzeją nas grubością, a jakością! Akrylowy sweter, choćby nie wiem jak był gruby, to nie to samo co wełniany, nawet ten dziergany na trójeczkach. 

Miałam w swoim niewielkim koszyku z własnościową wełną Fino. Fino w pięknym kolorze Cailloux, które początkowo było swetrem. A że było za małym swetrem, to zostało sprute i posłużyło idealnie na nowy szalik. Nie prałam tym razem i nie prostowałam nitki, dziergałam z takiej pokarbowanej, co jest przykre dla oczu, ale po praniu znika absolutnie. Wszystko się perfekcyjnie wyrównało i wygładziło, a że dziergam ciasno to oczka wcale nie różnią się wielkością. No nieskromnie powiem, że wygląda jakbym dziergała ze świeżutkiej! To samo z jakością nitki - zniosła dzierganie, pranie, blokowanie, prucie, dzierganie, pranie i blokowanie idealnie :) Naprawdę ją uwielbiam!

I tak Mateusz doczekał się szalika o wyjątkowym składzie (merino, kaszmir, jedwab), o słusznej długości, zrobiony naprawdę ciekawym wzorem, który wybrałam bardzo szybko, bo jak tylko go zobaczyłam, to podjęłam decyzję. Zapraszam do obejrzenia naszego Dunaway autorstwa Julie Hoover:

Wzór jest dwustronny, z jednej mamy taki udawany "ściągacz", a z drugiej ścieg francuski. Lekko go zmodyfikowaliśmy - we wzorze są dwie wersje, wąska i szeroka, wybraliśmy tą pierwszą. Miałam inną próbkę, więc żeby szalik nie był za wąski dodaliśmy trochę oczek na szerokość. Dziergałam tak długo aż nie stwierdziłam, że już będzie okej. Moja długość to 185 cm.
 

Mateusz szalik przygarnął z wdzięcznością i zadowoleniem i wystawił notkę 10/10 :). Bardzo pasuje mu ten kolor. Nazwałabym to marengo, czyli mocno zszarzały niebieski, leciutko wpadający w fiolet.
Szalik jest lekki, ale właśnie rozładowały mi się baterie w wadze, więc mogę zgadywać tylko ile wełny na niego poszło... obstawiam, że na pewno mniej niż dwa motki Fino. Jak tylko kupię baterie, to podam na Ravelry dokładną wagę i metraż:).


 Zbliżenie na detale:
 
 

Bardzo prosty i naprawdę ładny ścieg, prawda? 

Wydzierganie tego szalika bardzo mnie cieszy, wiem, że posłuży przez dobrych kilka lat (proszę, nie zgub go, proszę, proszę, proszę!:)) i będzie grzał jak należy.

W dniu gdy skończyłam szalik, nabrałam oczka na grubaśną czapkę dla mnie. I skończyłam jeszcze tego samego dnia. Zdjęcia wkrótce!

Pozdrawiam,
Marzena

niedziela, 20 listopada 2016

Mélanie

Właśnie do mojego sklepiku na Ravelry trafiła Mélanie (klik!). Sweterek leciutki, mięciutki jak chmurka, niezwykle minimalistyczny, idealny dla każdego.

Nieważne czy dziergałaś kiedyś sweter! Ten uda Ci się na pewno :). Wiem to! Wśród moich wyjątkowych testerek były dziewczyny o różnych doświadczeniu w dzierganiu swetrów. Nikomu nie sprawił żadnych problemów, każda wersja wyszła równie piękna. Przekonajcie się sami i zajrzyjcie do galerii wzorów jak tylko dziewczyny podepną swoje projekty :). Klik!
Z każdym kolejnym zdjęciem, jakie mi podsyłały, co raz bardziej im zazdrościłam! Przeważają pudrowe kolory, ale jest też trochę ciemnych klasycznych odcieni. Dziewczyny! Bardzo, bardzo Wam dziękuję!
Wzór jest dostępny w 11 rozmiarach i łatwo go dopasować do swoich potrzeb. Póki co dostępna jest jedynie wersja w języku angielskim.

Jeśli zapragniecie wydziergać Mélanie z włóczek od Julie Asselin (na moją wersję użyłam 2 motki Anatolii i niecałe 3 motki Fino), po zakupie wzoru wystarczy w opisie do zamówienia podać swój nick z Ravelry, a ja naliczę 8% rabat i odezwę się do Was. Zniżka będzie obejmować tylko motki na ten projekt.

Miłego dziergania!
Marzena

poniedziałek, 14 listopada 2016

Trevor

Kolejny mój sweter od Joji! Znacie moje zdanie na temat jej twórczości! Miałam dylemat... dziergać z jej najnowszej mini kolekcji Trevora czy Granito? Wygrał ten pierwszy, nie mam w swojej szafie takiego kroju, nie mam też za dużo pasków. 

A dziergałam go równiutko miesiąc. Zaczęłam 7 października i 7 listopada kliknęłam na Ravelry "finished". Postanowiłam absolutnie nie kombinować z kolorami. Widziałam kilka projektów... i nie, to nie to samo co oryginał. Musiało być w szarości, minimalistycznie. Czyli normalnie wzięłam i zgapiłam :)


Zimno było okrutnie! W sumie mogło być gorzej, no jasne... ale chyba granica tolerancji na zimno mi się przesunęła:) Sesja więc tak krótka, jak tylko się dało. Jedno miejsce, jedno tło, ale Mateusz zawsze da radę.



To ostatnia sesja z blond włosami, nie wytrzymam, jutro farbuje się na jasny rudy! Rudość mi już w żyłach płynie, już chyba nie potrafię i nie chcę inaczej:)



Sweter od pewnego miejsca zaczyna się rozszerzać, w każdą stronę, ładnie faluje i układa się na dole. Rękawy u mnie, jak i w oryginale są długie, ciepło jest wtedy w łapki. Dziergałam z Fino i Piccolo - jasny szary to Fino Echo (Agata jeszcze raz dziękuję za uratowanie swetra i pożyczenie mi motka!), a ciemne paseczki to Piccolo w kolorze Fusain. Skróciłam dół i zamiast pięciu mam tylko cztery paski. I tak wyszedł długi.


Jak zwykle wzór świetnie napisany, jak zwykle Fino robi swoje. Miękko i wygodnie. Nadal nie przeszło mi uwielbienie do luzu! A obecnie na drutach szalik dla Mateusza, bo coś tam pod nosem mówi, że mu zimno, czy coś:). W głowie mam kolejny projekt, wełna czeka w koszyku. No weź szaliku, rób się szybciej!

Pozdrawiam,
Marzena

niedziela, 13 listopada 2016

Anatolia, czyli wełna miękka i leciutka niczym Chmurka!

Pierwsza taka włóczka u Chmurki... taka, to znaczy mocno puchata, mocno moherowa! Moherowo-jedwabna! Leciutka, mięciutka! Doprawdy ostrzegam, jedno dotknięcie i przypadamy. Ja przepadłam... Julie coś narobiła?! Już mam w moim koszyczku z wełną 5 motków tego małego cudu świata. Już mam w głowie projekt, już mam ochotę na kolejne. Póki co zostawiam je dla Was, macie szczęście, że ja z tych co nie chomikują wełnę :)

Jeśli kiedykolwiek baliście się moheru, baliście się szorstkości czy podgryzania, to polecam dać szansę tej włóczce, zmiana zdania murowana! No i ta ilość jedwabiu... włóczka puchata, milutka, miękka, a do tego śliska w dotyku i delikatnie mieniąca się. Znacie mnie, ja jestem wybredna, wrażliwa jak mało kto. A moją Melanie miziać i nosić mogę cały dzień, aż żal ją zdejmować.

Zapraszam więc do sklepiku: klik! Znajdziecie tam również więcej szczegółów dotyczących tej nitki. Kilka kolorów jest całkiem nowych, nieznanych Wam do tej pory :)

Jako że uważam, że Anatolia jest absolutnie mistrzem gdy połączy się ją z inną bazą stworzyłam kilka inspiracji kolorystycznych. Jak Wam się podobają? Ten pierwszy to mój własny, najmojszy!!!


Milis Poivre i Anatolia Sommet



Leizu Fingering Bielefeld i Anatolia Frisson.

Leizu Fingering Clair de lune i Anatolia Echo

Piccolo La vie en rose i Anatolia Confiture

Piccolo Aux Cayes i Anatolia Victoria

Dodatkowo wspomnę o tym, że kilka dni temu uzupełniłam Leizu Fingering, DK i Worsted. A i dodałam dziś dwa odcienie Fino - klik! Jeden tak bajkowo szmaragdowy, że przez kilka dni nie wiedziałam czy czasem to nie jego powinnam wybrać na najbliższy projekt :) Boréale!
Idę dziergać Mateuszowy szalik... muszę szybko skończyć. Muszę dziergać nowy sweter! :O

Pozdrawiam,
Marzena