Swetry i nie tylko, czyli o mojej garderobie.

Na wstępie chcę Wam ogromnie podziękować za komentarze pod poprzednim postem! Aż chce się pisać! Uściski dla Was!

Od pewnego czasu po mojej głowie chodził pomysł by zrobić na blogu zestawienie swetrów, które faktycznie sprawdzają się w moim życiu. Swetrów, które lubię i regularnie noszę z przyjemnością. Myślę, że śmiało można stwierdzić, że każdemu udało się w życiu popełnić dziewiarską gafę i wcale nie chodzi mi o złe wykonanie! Gafy to naturalny i prosty sposób (czasem dość kosztowny i czasochłonny) by dowiedzieć się dokładnie w co faktycznie chcemy się ubierać. Tyczy się to również ubrań, które kupujemy w sklepie.

Post miał być tylko o swetrach, ale postanowiłam opisać i pokazać Wam całą zawartość mojej szafy. Przedstawienie samych swetrów czy kolorów, tak bez kontekstu, mijałoby się z celem - przecież ja te swetry do czegoś noszę! Wybieram dany krój czy odcień by pasował do mojego stylu, potrzeb, preferencji. 

Od dłuższego czasu jestem świadoma tego co naprawdę chcę i lubię na siebie zakładać. Tyczy się to kolorów, fasonów, materiałów. Droga do tego nie była łatwa - chyba każdy zanim osiągnie ten cudowny stan, musi nakupować i nadziergać trochę osobistych "potworków". Będąc nastolatką miałam swój hardrockowy epizod (trampki, porwane spodnie, ćwieki), przez moment obwieszałam się koralami, chodziłam w szerokich spódnicach i nakładałam na siebie mnóstwo szalonych wzorów, oraz udało mi się uciec na pewien czas w słodką Anię z Zielonego Wzgórza. No niezły rozstrzał prawda? :) Na studiach trochę zluzowałam i ubierałam się... przeciętnie. Nie była to jednak ta bezpieczna forma przeciętności (neutralności). Kupowałam spodnie, jakąś bluzkę, sukienkę czy sweter i zakładałam to dość losowo wyglądając byle jak. A przynajmniej tak to teraz widzę, bo zapewne nie wyróżniałam się w jakiś szczególnie negatywny sposób wśród tłumu, ale jednak ciągle czułam się nieładnie ubrana. Coś zawsze zgrzytało, uwierało, zawstydzało. 

Ciężko dokładnie stwierdzić kiedy nastąpił przełom w mojej garderobie. Myślę, że to przychodziło powoli i po kolei uświadamiałam sobie niektóre sprawy. Przykładowo rezygnowałam z noszenia geometrycznych wzorów, których nie cierpię, a jednocześnie, nadal nie będąc przekonana jaki krój spodni do mnie pasuje, kupowałam co popadnie. I tak krok po kroku doszłam do obecnego stanu! 

W kompletowaniu garderoby, jakkolwiek to brzmi, z pewnością pomaga mi moje malutkie natręctwo... Absolutnie nie znoszę magazynowania! Jeśli czegoś nie noszę, nie używam, nie potrzebuję, to nie ma opcji by zalegało to w moim mieszkaniu. Nie, nie istnieje nic takiego jak "może kiedyś się przyda", "żal się tego pozbyć", "nigdy nie wiadomo". Wiadomo! Jeśli wkładasz to do czarnego wora i chowasz na strychu to znaczy, że tego nie chcesz. Sprawa jest dla mnie prosta.

Jeśli więc popełniam gafę, czy to dziewiarską czy zakupową, nie skazuję się na życie z nią, tylko eksmituję z domu. 

Druga sprawa, która mi w tym pomaga to niechęć do zakupów. Nie lubię spędzać czasu w sklepach. Robię to tylko wtedy gdy nie mam już wyjścia. Tak już absolutnie nie mam wyjścia :). Kupuję tylko to co naprawdę mi się podoba. Jeśli przymierzę bluzkę i jest "ok", ale w sumie to nie wiem, to nie ma opcji bym wydała na nią pieniądze. Wolę nie kupić nic i wrócić po kilku godzinach do domu z pustymi rękoma. 

Nie oznacza to, że nie czerpię żadnej przyjemności z nabywania nowych rzeczy. Jeśli jakiś produkt mnie zachwyci (czyli będzie dokładnie taki jak trzeba!) to, z tą znaną Wam zapewne przyjemnością, klikam "do koszyka" bądź lecę do kasy. 

Chociaż obecnie jest to częściej klikanie niż chodzenie po sklepie. Dlaczego? Bo sieciówki mi po prostu nie odpowiadają. Skłamię jeśli powiem, że wszystkie ubrania mam tylko z super ekstra niszowych sklepów, z produkcją w Polsce, ale staram się wybierać już tylko i wyłącznie dobre jakościowo produkty. Jako minimalistka cieszę się z posiadania kilku porządnych, dobrze skrojonych i wytrzymałych rzeczy. Nie pragnę mieć szafy pełnej ubrań. Życie nauczyło mnie jeszcze, że kupowanie tanich ubrań się po prostu nie opłaca... takie produkty nie wytrzymują (w dobrym stanie) dłużej niż sezon, góra dwa. Czasem ten duży, jednorazowy wydatek jest większą oszczędnością. Nie dość, ze produkt zostanie z nami kilka lat, bo zdarza się i tak, to dodatkowo jest najczęściej lepiej wykonany, z użyciem wyższej jakości tkanin. Komfort noszenia jest więc zupełnie inny!

Tę samą zasadę stosuję w dziewiarstwie. Dziergam już tylko z dobrych włóczek, bo taki sweter jest po prostu o niebo lepszy! Milszy, delikatniejszy, trwalszy, piękniejszy. Wolę mieć jeden dobry sweter niż kilka gorszej jakości, gryzących. Bo tu oczywiście pojawia się też kwestia wrażliwości - moja skóra nie toleruje żadnego podgryzania, naturalnie więc przerzuciłam się tylko na te najmilsze w dotyku. Dziergam teraz mniej, wolniej. Tym bardziej pragnę po tym miesiącu czy dwóch mieć coś wyjątkowego.

Jaki jest mój styl? Myślę, że jest to połączenie prostoty, minimalizmu i romantyczności. Uwielbiam urocze rzeczy, ale nie popadam w skrajność - nie dla mnie koronkowe kołnierzyki czy fikuśne falbanki, bo mimo że bardzo mi się podobają, czuję się w nich śmiesznie. Lubię tę kobiecą, a nie dziewczęcą romantyczność. Romantyczność codzienną, nienachalną. Bez tiuli czy koralików.

Kluczowa jest dla mnie wygoda. Nie założę nic w czym nie czuję się swobodnie. Bez względu na to jak dobrze to na mnie leży. Nie zależy mi na tym. Dawno minęły czasu gdzie chciałam wyglądać wystrzałowo, robić wrażenie. Moim zdaniem najpiękniej wygląda się w tym w czym jednocześnie czujemy się dobrze i jest nam w tym do twarzy. Nie noszę więc szpilek, eleganckich ubrań, obcisłych sukienek... To nie jestem ja. Nie ma więc co się oszukiwać. 

Ostatnio Ola napisała świetny post, który jest początkiem dłuższego cyklu - klik! Mówi on o tym jak komponować swoją garderobę i idealnie przedstawia różnice między tym (uwaga, cytuję!) 'jak chciałabym móc wyglądać', a 'jak chciałabym wyglądać'. Prosto, ale w samo sedno. 

Podoba mi się wiele rzeczy, czasem niesamowicie od siebie odległych! Rzecz w tym, że nie wszystko do mnie pasuje, i nie chodzi tylko o figurę czy urodę, ale o charakter i styl. Niektóre rzeczy więc tylko podziwiam na kimś, a sama twardo trzymam się swojej ścieżki. I nie żałuję!

Teraz czas bym Wam tę ścieżkę zobrazowała. W mojej szafie najwięcej jest swetrów. Co wydziergałam od czasu jak nauczyłam się trzymać druty, możecie zobaczyć tu: klik! Mimo że większość z nich była według mnie obiektywnie ładna, tylko cześć została za mną do dziś. Pokażę Wam poniżej co faktycznie noszę z przyjemnością, co pasuje do mnie i przydaje się w mi w życiu. Część projektów była zwyczajnie nieudana, niektóre "odpadły" ze względu na kolor czy wybór włóczki. A były też takie, które podobają mi się tylko na kimś i ostatecznie nie czułam się w nich dobrze.

Najczęściej możecie zobaczyć mnie ubraną w ulubione, bardzo dopasowane jeansy i sweter. Na początek pokażę te, które noszę wyjątkowo często. Wszystko w nich jest dokładnie takie jak lubię - od kroju, po kolor i materiał.

Twill and Plain

Delikatnie oversizowy krój, długie, ciepłe rękawy i ten neutralny, ale uroczy kolor. Ulubieniec! Nawet dziś w nim biegam :)

Majula

Idealna do spodni! Czuję się w niej cudownie. Cieszę się, że wybrałam złoty, jasny odcień żółci.

Lea razy dwa.

Noszę je do spódnicy i do spodni. Choć do spodni muszę założyć coś pod spód, bo długość jest "na styk". Prosto i romantycznie jednocześnie. Dopiero od jakiegoś czasu lubię dopasowane swetry - pewnie ma to coś wspólnego ze spadkiem wagi :)

Sibella

Podobnie jak sweterek Lea.

Melanie

Uwielbiam ten klasyczny wzór! Połączenie z moherem sprawia, że jest wyjątkowo mięciutki i po lecie tylko czekam, aż będę mogła go na siebie założyć. Pasuje absolutnie wszędzie. Robię właśnie drugą wersję w zieleni :)

Sunset Highway

Najbardziej szałowy sweter w mojej szafie. Ale pastelowe kolory sprawiają, ze pasuje tam idealnie. Moim zdaniem jest niezwykle uroczy i bardzo się lubimy:)

To te swetry noszę najczęściej, bo dobrze się w nich czuję w domu, na spacerze, w restauracji czy u znajomych na imprezie. Są proste, wygodne, romantyczne oraz mają to coś!

Teraz swetry, które lubię równie mocno, ale zakładam je zazwyczaj na spacer, na zakupy lub po domu. Są bardzo wygodne i ciepłe. 

Puntilla

Czuję się w niej miło i wygodnie. Niekoniecznie jednak zakładam gdy chcę ładnie wyglądać "do ludzi".

Trevor z prawej i Cosy Wifey z lewej (edit: na odwrót! co ja mam z tymi stronami:))

Moje cieplutkie i mięciutkie skarby! Takie swetry są dla mnie bardzo ważne. Zakładam je i jest mi niezwykle wygodnie. Pełnią u mnie rolę wełnianej "bluzy". Oba mają kształt litery "A" i są ciut dłuższe. Ich neutralny kolor sprawia, że pasują zawsze i wszędzie. Jak coś trzeba wyprać, to najczęściej są to te dwa swetry. Bezlitośnie je zużywam.

Merigold

Jest ze mną już tak długo, a wygląda jak nowa! Tak samo jak Puntilla jest to mój codzienny, domowy sweter. Niestety mimo swojego uroku, kolor już trochę mniej mnie przekonuje. Tak jak Wam pisałam odeszłam od jaskrawych, intensywnych kolorów. Ale nadal bardzo ją lubię i na pewno zostaje ze mną.

Mam też kilka swetrów, z którymi jeszcze nie do końca wiem co począć. Podobają mi się, ale jednak z jakiegoś powodu nie sięgam po nie zbyt często.

Understory

Naprawdę bardzo go lubię i w życiu nikomu nie oddam... ale niestety pogoda ciągle robi mi psikusa! Understory jest ciepły i duży. Nadaje się jako odzież wierzchnia, w chłodny jesienny czy wiosenny dzień. Niestety od roku we Wrocławiu albo jest bardzo ciepło, albo bardzo zimno. A pod kurtkę zimą wolę zakładać coś bliżej ciała. Czeka więc na swoją kolej. Taki mięciutki i puchaty...

Sealky

Może nie jest to sweter codzienny, bo jednak trzeba założyć coś ładnego pod spód, ale bardzo chętnie bym go nosiła gdybym... nie wydziergała niebieskiego! :( Tak się kończy eksperymentowanie. Błękity i granaty noszę tylko na spodniach czy na letnich sukienkach. Sweter w tym kolorze nie jest tym czego pragnę. Jak ja zazdroszczę jednej testerce jej cukierkowej wersji!

I na koniec Endearment i Old Romance

Ich największą wadą jest bycie kardiganem. Nie lubię nosić otwartych swetrów! (to odpowiedź na pytanie czemu nie zaprojektowałam dotąd żadnego kardigana:)) Ten z lewej pewnie niedługo mnie opuści, bo pasuje tylko do jednej sukienki, poza tym jest... niebieski :). Ale z Old Romance mam większy problem, bo kolorystycznie bardzo mi odpowiada, plus jest bardzo w moim stylu. Nie wiem... myślę.

I tak. To wszystko jeśli chodzi o swetry! Co stało się z pozostałymi? Kilka najstarszych wyrzuciłam, nowsze, z dobrej jakości włóczki oddałam bądź sprzedałam. Mój styl się zmieniał, albo raczej kształtował. To co podobało mi się 3 lata temu dziś już w ogóle mi nie leży.

Odkryłam, że nie lubię nosić swetrów z grubych, gładkich włóczek. Dlatego mój Blue Sand czy Flaum znalazł już nową właścicielkę. Dodatkowo kolory w tych swetrach były zupełnie nie moje. Inky, mimo że krojem nadal mi jako tako odpowiada, po prostu się zużyła, a kolor... tak jak pisałam. Jaskrawe odpadają! Compass Pullover okazał się niepraktyczny, a Saoirse po prostu do mnie nie pasuje. Nie noszę odkrytych pleców. I tak dalej...

Teraz to wszystko wiem. Po latach upierania się, że nie wydziergam nigdy dwa razy tego samego projektu, z przyjemnością powracam do sprawdzonych, ukochanych projektów. Wybierając wzór na Ravelry nie daję się owładnąć fascynacją! Podchodzę z głową do każdej robótki, bo najważniejsze jest dla mnie to, czy ostatecznie mi się to do czegoś przyda. Tak samo z kolorem. Jak widzicie królują u mnie róże, zielenie i żółcie. Mam też kilka neutralnych odcieni jak beż czy szarość, ale nie nazwałabym ich ulubionymi kolorami. Są mi obojętne.

Tak jak pisałam wyżej, najczęściej chodzę ubrana w jeansy i sweter. Kupowanie spodni zawsze było dla mnie dramatem. Jestem średniego wzrostu (169cm), mam całkiem szerokie biodra i absolutną nienawiść do biodrówek. Nigdy nie byłam zadowolona ze spodni. Kupowałam je zazwyczaj w sieciówkach, przecierały się w ciągu pierwszego roku, najczęściej były za długie (one size), a mi się później nie chciało lecieć do krawcowej i tak chodziłam jaka ta oferma. Próbowałam różnych materiałów i kolorów. Na szczęście te czasy minęły bezpowrotnie. Wiem, że lubię tylko jeansy. Wszelkie materiałowe, a już w ogóle eleganckie spodnie, odpadają. Krój od kilku lat ten sam - dopasowane od dołu do góry, zapinane powyżej bioder. I w końcu lubię na siebie patrzeć :).

Kupuję tylko jeansy dobrych marek. Leżą perfekcyjnie i są bardzo wytrzymałe. Kosztują o wiele więcej, owszem, ale chodzę na okrągło w dwóch parach i kolejne zakupy muszę zrobić dopiero po 2 latach (a te stare nadal są w niezłej formie!). Oznacza to, że w jednej parze spodni, dajmy na to Levisów, śmigać mogę kilka lat, co wcześniej było niemożliwe. I można wybierać wśród wielu rozmiarów i długości nogawek.

Obecnie mam dwie pary "staroci", które użytkuję intensywnie każdego dnia, a wczoraj skoczyliśmy z Mateuszem do sklepu po nowe, bo akurat przyszedł na to czas (idzie jesień!). Jeansy kupujemy zawsze w Factory Outlet we Wrocławiu. Spodnie takich marek jak Levis, Lee czy Wrangler są tam w niższych cenach. Pewnie kosztem nie bycia trendy, ale jaka to różnica, jeśli właśnie te klasyczne podobają nam się najbardziej!

Cztery pary spodni to już nawet nadmiar jak na mnie, ale coś czuję, że jasne z pierwszej fotki zaraz się rozlecą :) Nie czuję potrzeby posiadania wielu par i wyglądania każdego dnia inaczej. Trzymam się też tych samych kolorów - średnich i ciemnych odcieni jeansu. 

Oprócz swetrów zdarza mi się założyć do spodni coś innego. Ale jest to raczej rzadkość. Mam w szafie tylko jedną koszulę i jedną bluzkę z długim rękawem:

Koszula mnie zauroczyła, a bluzka to zakup czysto praktyczny. Przyda się do spódnicy na jesień.

I teraz coś do czego mam okropną słabość... sukienki! Ale mimo tej słabości nie mam ich wiele. Noszę je rzadziej niż spodnie, więc nie czuję potrzeby wypełniania nimi mojej garderoby. Dodatkowo staram się wybierać tylko takie, które są absolutnie w moim stylu! Jedna czy dwie takie sukienki cieszą o wiele bardziej niż cała szafa tych "po prostu ładnych".
Oczywiście opisuję tu ubrania, które są na okres jesień-zima-wiosna. Latem nie noszę jeansów, swetrów czy sukienek z długim rękawem, więc naturalnie oprócz topów czy t-shirtów te dwa sezony nie mają zbyt dużej części wspólnej.

Sukienki na bardzo chłodne dni mam tylko dwie. Są idealne na jesień/wiosnę, ale i wyposażona w odpowiednie rajstopy z przyjemnością noszę je również zimą.

 Moja najukochańsza Aglaia!

Gdybym mogła być sukienką to wyglądałabym właśnie tak! To jest właśnie dokładnie to co uwielbiam... od koloru, po krój i detale. Nie sądziłam, że istnieją ubrania stworzone dla mnie, aż nagle odkryłam tę markę (Marie Zelie). Jakość jest obłędna, materiały piękne i solidne. Wszystko leży i układa się perfekcyjnie. Nawet nie szukam już za bardzo innych sklepów. Zostałam kupiona.

Mimo że różni się klimatem od tej pierwszej, to bardzo odpowiada moim wymaganiom. To luźna, koszulowa sukienka z miękkiej bawełny. Jest bardzo wygodna i ładnie leży. To też polska marka (Rabarbar).

Obie sukienki mają kieszenie co jest dla mnie dużym plusem.

Napisałam, że mam dwie, ale właśnie dotarła do mnie kolejna, która zostanie jeszcze parę razy przymierzona i ostateczną decyzję podejmę zapewne jutro. To znowu Marie Zelie, ale tym razem bardziej prosty, codzienny krój. (edit: model ze mną nie zostaje, bo xs okazało się za duże! A xxs za małe :) za to pozostając w zielonych klimatach skusiłam się na ten model: klik! Rozmiar xxs! Coś tu nie gra, ale za to leży pięknie. Uwielbiam!)

Poszukuję sukienki, w której chciałabym siedzieć nawet w domu, przed komputerem. U mnie to nie takie oczywiste! Ta koszulowa sprawdza się idealnie w takich sytuacjach, poszukuję więc kolejnej. I w zasadzie więcej sukienek nie planuję.

Na cieplejsze jesienne i wiosenne dnia mam jeszcze jedną sukienkę i tylko jedną spódnicę (też Marie Zelie). Wykonane są z wyjątkowo cudnej wiskozy (nie sądziłam, że ten materiał może być "gruby" i tak gęsto pleciony). Ubrane do sweterka czy bluzki z długim rękawem będą idealne na słoneczną pogodę. Powiedziałabym, że nawet prędzej im do przejściowych niż letnich. Może dlatego, że latem wolę bardzo cienkie, zwiewne ubrania.

I kolejny raz... gdybym mogła być sukienką! Tak dokładnie mi w duszy gra! Uwielbiam! Nie mogę się na nią napatrzeć :)

Spódnicę chyba już znacie?:) Lubię kwieciste wzory, ale tylko i wyłącznie te duże. Wszelkie drobne kwiatki u mnie odpadają.

Proszę mnie tylko nie podejrzewać o sponsorowany post! Raz, że absolutnie brzydzę się taką formą reklamy, to dwa, że nigdy nie trzeba było mnie namawiać, bym z własnej woli chwaliła to co podziwiam! Trafienie na ten sklep było momentem przełomowym w mojej szafie. Mam jedną spódnicę, ale za to jaką! Więcej nie potrzebuję :) Lubię mieć mało i konkretnie.

Myślę, że kiedyś wybierałabym bardziej kwieciste sukienki. Teraz jednak stawiam na solidy. Łatwiej się je nosi, łatwiej dobrać do nich dodatki. Pasują na wiele okazji!

Mimo, że moja szafa nie jest neutralna kolorystycznie, to mam poczucie, że wiele rzeczy tu do siebie pasuje i stanowi bazę do różnych stylizacji (chyba nie lubię takich słów:)). Moim podstawowym kolorem jest przydymiony róż, ale co raz chętniej sięgam po różne odcienie zieleni, a złoto lubię równie długo co słodkości. Nie gardzę beżem, brązem i szarością. Nie widzę się zupełnie w turkusach, fioletach czy czerwieniach. Czarny dopuszczam, zwłaszcza w dużych formach jak płaszcz. Jeszcze nie wiem co sądzę o rudościach czy bordo. Póki co bardzo podoba mi się moja całkiem zrównoważona kolorystycznie szafa:

Z zielenią, mimo że ją lubię, zawsze miałam problem. Moim zdaniem łatwo stworzyć odcień kiczowaty. Butelkowa, mszysta, czy ta pastelowa, ale przydymiona podoba mi się ogromnie, ale wszelkie trawy i pistacje są u mnie nie do zaakceptowania. 

Jak widzicie nie mam nawet białej koszuli! Oczywiście nie pokazałam Wam wszystkiego, bo pominęłam stroje letnie czy topy, które jakby nie patrzeć noszę przez cały rok. Na jesień czy zimę wybieram jednak bardziej proste, basicowe t-shirty. Wygodniej ubrać je pod sweterek. I one dość szybko się u mnie zmieniają, bo noszone blisko ciała i w zasadzie każdego dnia zużywają się o wiele szybciej.

Mam też ubrania i buty sportowe czy trekkingowe na każdy sezon, oraz zestawik "domowy", czyli bluza i stare portki. Ja z tych co przebierają się po wejściu do domu:).

Jeszcze kwestia butów. Przez 90% czasu tuptam sobie w adidasach. Moje stopy nie lubią zbyt dużego wydziwiania, poza tym priorytetem jest dla mnie wygoda. Do sukienek oczywiście nie zakładam sportowego obuwia (chociaż ta nowa polówka czy kraciasta mogłyby nieźle z nimi wyglądać). Nie lubię kupować butów, a moje nogi nie znoszą nowości, zwłaszcza tych twardych. Niemniej mam kilka wyjściowych par, które uzbierałam w ciągu kilku lat. Ciężko znaleźć mi półbuty, które przy dłuższym chodzeniu nie masakrowałyby mi stóp. Myślę, że to lata przechodzone w twardych, byle jakich butach odbiły się na zdrowiu i teraz do końca życia będą cierpieć. Albo po prostu nie umiem chodzić :)

Dobre buty to płaskie buty.

Bardzo je lubię choć oczywiście pod koniec dnia dają mi czasem w kość. Jak wszystkie. No, może ciut później. Dlatego je lubię :)

Te uwielbiam za klimat i kolor! Ale... no tak, dobrze myślicie. Ale jestem przypadkiem szczególnym. Nawet kapcie potrafią mnie obetrzeć. 

Nie jest tak, że gardzę wszelkimi obcasami:

Świetne są do sukienki i czarnych rajstop. Delikatnie ocieplane, więc śmigam w nich nawet późną jesienią. Obcas jest gruby i niewysoki, są naprawdę wygodne.

I na koniec o butach zimowych. Bo mam parę słów do przekazania. Drodzy producenci butów. O co wam chodzi z tymi kozakami? Dlaczego zimowe buty nie są ocieplane?! W zeszłym roku przeszliśmy wzdłuż i wszerz wszystkie sklepy w poszukiwaniu klasycznych, czarnych kozaków, które mogłabym nosić zimą... i co? I znalazłam tylko jedne (oczywiście je kupiłam)! Może ja czegoś nie wiem, oświećcie mnie, ale zakładanie cieniutkiej skóry na stopy, gdy na zewnątrz śnieg czy mróz wydaje mi się nierealne. Dodatkowa skarpeta? Serio? Gdy kupiłam butki za kilka stów? Może gazety?:)

Na szczęście znalazłam i będę o nie dbać należycie, bo niestety sklep ten (Aldo) wycofuje się z Polski i szanse na przyszłe futerko w kozaku drastycznie spadły. 

Nie dość, ze są ciepłe to jeszcze bardzo ładnie wykonane. Pasują idealnie i do spodni i do sukienki. I mają bieżnik! I to są moje jedyne buty zimowe.

Nie mam pojęcia czy w ogólnym pojęciu mam dużo czy mało rzeczy. Dla mnie jest to akurat. Nie tworzyłam nigdy żadnych list, nie czytałam poradników czy książek o tworzeniu garderoby. Nie podążałam za modą. Obserwowałam siebie i sukcesywnie pozbywałam się nienoszonych ubrań, oraz uzupełniałam szafę o elementy przeze mnie pożądane i sprawdzone. Na szczęście nie mam jakiejś szczególnej potrzeby posiadania czy kupowania ubrań (no może te sukienki!). Zdarzało się, że chodziłam przez jakiś czas w jednych spodniach bo nie miałam ochoty iść do sklepu, albo nie mogłam znaleźć niczego godnego uwagi.

Jak już uda się ustalić swoje zasady w tej kwestii to o wiele łatwiej jest robić zakupy czy wybierać wzory do dziergania. Łatwiej i oszczędniej. A już zdecydowanie przyjemniej!

Ciekawa jestem Waszych przemyśleń i opinii! 

Pozdrawiam Was serdecznie,

Marzena