Wspólne dzierganie i czytanie

Bez zmian książkowo-robótkowych, choć wszystko idzie do przodu. Wypożyczyłam od razu dwa tomy "Domu przy cmentarzu" więc czytam Le Fanu nadal. Nie powstrzymało mnie to jednak przed kupnem książki. Jak już wiecie, uwielbiam ładne rzeczy, ładne okładki też:). Więc cieszę się moją nową książką i jej ładną okładką ładnie komponującą się z innymi na półce.

Wybraliśmy się w niedzielę z Mateuszem do empiku w celu kupienia sobie "czegoś". Po przesłuchaniu i obejrzeniu wszystkich interesujących nas płyt poszliśmy piętro wyżej do książek.

Jak kupuję książki?

Jeśli szukam konkretnego tytułu to nie ma problemu. Najczęściej nie kieruję się obecną modą, nowościami i tym o czym się pisze i mówi w mediach. Sama wolę poznawać i oceniać - oczywiście cenię sobie rady najbliższych. Zwłaszcza jeśli mają podobny czytelniczy gust. Mam dość specyficzne podejście - przede wszystkim książka musi być papierowa. Nie mam nic do e-booków, to takie moje zafascynowanie papierem:). Uważam, że czytniki to świetna sprawa, ale nie dla mnie. Gdy wybieram książkę w bibliotece lub w sklepie nie kieruję się niczym innym jak intuicją, tzn. idę między półkami i podnoszę to co przyciągnie mój wzrok. I dopiero wtedy czytam opisy z tyłu - które najlepiej żeby zawierały jak najmniej informacji - jeśli jest to coś ciekawego to biorę, jak nie to szukam dalej w podobny sposób.

Postępując tak nigdy nie wiem czego mogę się spodziewać, ale niekiedy wyciągam perełki (według mnie, a to najważniejsze) takie jak "Zapach cedru" Ann-Marie MacDonald, którą uważam za jedną z najlepszych jaką czytałam (polecam tak bardzo, że bardziej się nie da:)). Jeśli książka na początku nie wciąga mnie tak jak powinna - odkładam. Nie chcę czytać "na siłę". Zdarza się, że sięgam po taką książkę w przyszłości i najwyraźniej wtedy jest jej czas bo nie mogę się od niej oderwać.

Przechodząc do rzeczy kupiłam "Dziecko śniegu" Eowyn Ivey. Zdanie z tyłu głosi: "Opowieść o pragnieniu miłości i szczęścia inspirowana starą rosyjską baśnią". Cieszę się, bo akcja toczy się na Alasce, a jak wiadomo lubię takie klimaty.

Sukienka mniej więcej w połowie długości. Oczek milion na drutach, więc się dłuży, choć i tak, w porównaniu z innymi dużymi projektami, zadziwiająco prędko przybywa mi tych centymetrów.
Pozdrawiam, Marzena.