O co w tym wszystkim chodzi?

Wczoraj wieczorem (i to wcale nie był pierwszy raz) zamyśliłam się nad pewnym zjawiskiem. Zjawiskiem, które powstało w momencie rozpowszechnienia internetu, a teraz osiągnęło skalę absurdalną. Tak się zamyśliłam, że aż postanowiłam pogadać o tym z Wami bo ogarnęła mnie bezsilność jak i totalne niezrozumienie.

Jak to się dzieje, czym człowiek się kieruje i co ma w głowie w momencie gdy pod postem (który podobno wcale go nie interesuje) obraża, wyśmiewa i wylewa żółć na autora, oczywiście podpisując się "ANONIMOWY"?

Dlaczego przyszło mi to do głowy? Jest taki blog, może nawet go znacie - klik!, który swoją prostotą, neutralnością i pięknem bardzo mnie zafascynował. Tak naprawdę nie znajdziecie tam nic kontrowersyjnego, nic co mogłoby Was urazić, zniesmaczyć, zirytować. Jest to blog o niczym i o wszystkim. Pisany bez nadęcia, prostym, ale ładnym językiem, bez udawania, wymyślania. Ot tak jakbyście z samą autorką rozmawiali przy kawie. Bardzo lubię czytać takie niewymuszone posty. Poza tym w Magicznym Domku jest pięknie, można czerpać inspirację jak urządzić ze smakiem klasyczne mieszkanie, gdzie znaleźć piękne przedmioty, jak żyć i cieszyć się tym życiem. Dlatego blog ten jest bliski memu sercu - bo podobnie jak autorka cenię każdą chwilę, każdy mały gest, cieszę się malutką gwiazdą na niebie i kwiatami na stole.

I choćbym się starała nie jestem w stanie znaleźć tam nic co mogłoby budzić kontrowersje. Ok, można się z czymś nie zgodzić, ale to co potrafią tam wyczyniać wyżej wymienione anonimy... 

Pamiętam, że Gosia wspominała kiedyś na swoim blogu o tym, że wyłącza możliwość komentowania anonimowego.  Powód był chyba ten sam. I wcale się jej nie dziwię. Bo takie komentarze mimo wszystko potrafią zepsuć humor.

Ale skąd to się bierze? Kto jest tam, po drugiej stronie i co czuje pisząc czasami naprawdę okropne komentarze? I dlaczego ciągle wraca na tego "znienawidzonego" bloga?

Czy robi to w formie (kiepskiego, ale zawsze) żartu? Bawi go to? Czy może złości się okrutnie widząc szczęście innych ludzi? Jest taki jak my, zwyczajny, i tylko w zaciszu własnego domu przybiera postać trolla? 

Jak ja to widzę? Ja widzę zgorzkniałych ludzi, którzy w taki sposób starają się podreperować swoje poczucie wartości. Coś w stylu - ja nie mam własnego domu, więc napiszę tej posiadaczce pięknej rezydencji, jakie żałosne jest posiadanie takiego miejsca, niech nie myśli sobie, że jest szczęściarą. Czyli sprowadza się to wszystko do tego nielubianego słowa - zazdrość. Czy można odebrać to inaczej? 

Najbardziej ciekawi mnie to, czy te anonimy od zawsze były anonimami. Czasami czytamy blogi i coś nam się nie spodoba, coś nas nie zaciekawi i tak, coś nas nieraz zdenerwuje. Jedni z nas po prostu tego nie skomentują, bo jest to niewarta kłótni drobna rzecz, o której zapomnimy przy następnym poście, niektórzy wyrażą swoją opinię, komentując tak jak zawsze, czyli "podpisani". I jak na moje... te anonimy to trzecia grupa, która po przeczytaniu czegoś takiego najpierw klikają "wyloguj", albo "pisz jako anonim" i dopiero wtedy wyrażają swoją opinię. I już się nie hamują. 

Mimo że problem nie dotyczy obecnie mnie, to i tak sprawia mi to przykrość. Współczuję autorce tych złośliwości, obelg i ciągłego uprzykrzania życia. Potrafię sobie wyobrazić jakie to musi być frustrujące/przygnębiające/niemiłe. I właśnie dlatego przez myśl by mi nie przeszło by pisać takie bzdury. Ba! Przez myśl by mi nie przeszło żeby takie bzdury pomyśleć:). Albo ja jestem jakaś dziwna, albo ten świat jest dziwny, bo gdy widzę, że komuś się powodzi (obojętnie w jaki sposób) to cieszę się razem z nim.

Oczywiście nie każdy anonimowy komentarz jest zły. Ale nie da się nie zauważyć, że jeśli komentarz jest obraźliwy to zawsze jest anonimowy.

Na koniec dodam jeszcze, że argumenty anonimów, że "każdy ma prawo wyrazić swoje zdanie" nijak się ma do tego co wyprawiają.

A co Wy myślicie? Jak to postrzegacie, rozumiecie, tłumaczycie? No muszę pogadać bo zwariuję :)

Pozdrawiam,

Marzena