Balkonowe dzierganie i spotkanie dziewiarskie. No i burza na dokładkę.

Pisałam w ostatnim poście coś o zminimalizowaniu ryzyka prucia, prawda? No i sprułam:). Ale nie dlatego, że coś się jednak nie udało, że obliczenia czy wykres był nie tak. Nie. Normalnie w świecie zmieniłam zdanie. Ale teraz to co mam w głowie podoba mi się o wiele bardziej, jest bardziej "moje", w tym konkretnym Marzenowym stylu. 

Ostatnio przyszła do nas niewielka burza i trochę deszczu (dzięki Lucja!). Nie sprawiło to niestety, że temperatury spadły poniżej 30, ale przynajmniej jedna noc była względnie przyjemna. Za to zerwał się wiatr, który przyjemnie chłodzi. Korzystamy więc teraz z naszego jeszcze w ogóle nie zagospodarowanego balkonu (już mam na niego plan!), by popołudniu i wieczorem trochę się zrelaksować. Rano jest to niemożliwe, bo okna wychodzą nam na wschód.

Ja oczywiście z drutami w rękach:

Siedzimy prawie że na ziemi, ale kto by się tym przejmował kiedy na dworze tak miło zawiewa? Kiedy ma się widok na pole kukurydzy i można choć przez chwilę oderwać się od natłoku zajęć i obowiązków?

A w przyszły weekend czeka nas (mnie i Mateusza, a także dwójkę naszych znajomych - w tym jedną początkującą dziewiarkę!) wycieczka. A celem naszym jest Toruń, gdzie 22 sierpnia, na rynku, spotkać się mają szalone dziewiarki z całej polski (i nie tylko!). Wybieramy się tam na cały weekend bo w planach jest też zwiedzanie i odpoczynek. I nie będę ukrywać, że właśnie to spotkanie ekscytuje mnie najbardziej! Jej! Tyle cudownych osób w jednym miejscu! Jakbym mogła to przegapić? Przyznać się - kogo spotkam w przyszłą sobotę?

A na koniec, odrobina burzy, dla tych co się jej doczekać nie mogą. Nie polowaliśmy zbyt często na takie ujęcia, i dotąd nigdy nam się nie udało. Aż tu Mateusz upolował...

Pozdrawiam,

Marzena