Mieszkaniowe sprawy

Ciut zaniedbuję bloga. Celowe to nie jest wcale, wierzcie mi! 

Obiecana seria postów o dzierganiu anglojęzycznych wzorów wcale nie zostaje zapomniana, wręcz przeciwnie. Zapraszam Was na bloga Asji, by dowiedzieć się o czym niedługo będzie mowa - klik!

Co do nowo wydzierganych rzeczy. Już miałam prawie gotowy sweter, jakieś 2 tygodnie temu to było chyba, ale sprułam cały bezlitośnie i teraz powoli dziergam drugi, w podobnym stylu, ale już w 100% taki jak mi się widzi. Oczek na drutach ogrom, przyrasta powoli, ale systematycznie. Niestety nie mam na dzierganie tyle czasu ile bym chciała.

Mieszkanie, a raczej jego urządzanie/remontowanie wymaga od nas poświęcenia większości naszego wolnego czasu. Musimy jeździć ze wschodu Wrocławia na zachód, minąć granicę miasta i dostać się jakoś do Smolca. Nie jest to może wielka odległość, ale nie posiadając jeszcze samochodu, musimy korzystać z komunikacji miejskiej, a następnie z jedynego autobusu, który przez Smolec przejeżdża. Raz na godzinę. Przy dobrym wietrze:). Sam dojazd zajmuje więc około 1,5 - 2 godziny w obie strony. Po powrocie jestem zmęczona i robię tylko to co nie wymaga ode mnie większej energii i myślenia. 

Generalnie, jak powszechnie wiadomo, nic nie może iść łatwo. Po całkiem bezproblemowym zakupie, przyszedł czas na trochę przykrości. Najpierw opóźniły się schody, bo ktoś, coś rzekł, że schody dywanowe są be i montować takich nam nie wolno. W żadnej umowie nie było o tym mowy, stolarz wyraził wielkie zdziwienie, że ktokolwiek ma do nich jakieś "ale". A innych schodów nawet nie braliśmy pod uwagę (dlaczego takie a nie inne, piszę poniżej). Ostatecznie "zgodę" otrzymaliśmy, ale dwa tygodnie minęło, a w przypadku gdy wynajmuje się mieszkanie i jednocześnie płaci za nowe to te dwa tygodnie robi różnicę.

Potem było nawet gorzej. Trzy tygodnie po wejściu pana od remontu okazało się, że nie dość, że remont posuwał się bardzo żółwim tempem (będąc miłą dla owego pana...) to nasze pieniądze, które przeznaczone były na materiały do wykończenia zniknęły razem z owym panem. Najgorsze jest to, że taki o typ, zwyczajnie w świecie, zepsuł nam frajdę z urządzania własnego kąta. Napsuł nam krwi, ale na szczęście już jest całkiem ok - humory wróciły. I remont ruszył na nowo.W tempie słusznym.

Jeszcze zanim kupiliśmy mieszkanie, wiedzieliśmy, że podejdziemy do kwestii urządzania arcypoważnie. Wiadomo, że na początku nie jesteśmy w stanie kupić wszystkiego - nawet nie kupimy połowy, tylko rzeczy najpotrzebniejsze. Ale uważam, że nie warto rozdzielać urządzania na "na razie kuchnie, potem się pomyśli o jadalni". Bo łatwiej jest zaprojektować całość, dopasować do siebie każdy szczegół, sprawdzić przed kupnem blatu czy potem dostanie się idealny stół, zbliżony kolorystycznie. Chcieliśmy mieć salon z aneksem w jednym konkretnym stylu i postanowiliśmy zminimalizować ryzyko niezgrania się poszczególnych elementów. Bo czasem nam się wydaje, że turkusowe obicie kanapy będzie wyśmienicie współgrać z żółtą ścianą (dla przykładu), ale dopóki tego nie zobaczymy, to nie możemy być pewni. Tak więc, moja mądrzejsza połowa wpadła na pomysł genialny, choć niełatwy. 

Pobraliśmy darmowy program do urządzania (SketchUp), wcale nie łatwy, co później się okazało i zaczęliśmy urządzanie mieszkania. Potem ta połowa wpadła na jeszcze lepszy pomysł, by te nasze projekty zrenderować i jestem bardzo zadowolona, że mimo trudności spędziliśmy nad tym tyle godzin. 

Schody co prawda nie są tu dywanowe, tylko ażurowe, ale zależało nam na tym ząbkowanym boku bo cała przestrzeń pod będzie zabudowana szafkami. Dziury zamiast podstopni były oczywiście od razu wykluczone (chyba, że chcielibyśmy wyjmować podczas wchodzenia na górę talerze z szafek:)). Rendery są stare, teraz już projekt jest wypicowany, ze schodami idealnymi, ale nowych nie zrobiłam - a robią się takie obrazki przez dobrych kilka godzin.

Ja wiem, jestem szalona. Nawet chleb na blacie położyłam, szklanki zrobiłam szklane, kwiatki dałam pod kolor. Ale to nie bez powodu. Kuchnia "surowa", bez śladu obecności człowieka zawsze wygląda trochę inaczej.

Jestem przeszczęśliwa, że popracowaliśmy nad tym bo łazienka, która nam chodziła po głowie okazała się OKROPNA!:) Pamiętam nasze załamanie jak się okazało, że wygląda to w ogóle niewyjściowo, brzydko, mdło i cały plan poszedł do śmieci. A już kafle były w miarę wybrane itp. Siadłam więc sama jednego dnia, Mateuszowi dając wolne, poszukałam w sieci inspiracji (to też polecam! Zawsze można znaleźć fajne rozwiązanie) i zaczęłam. Skończyłam wieczorem, wliczając czas na renderowanie, czyli jakieś 3-4 godziny. I trochę ze stresem pokazałam Mateuszowi projekt. I całe szczęście trafiłam w (naszą) dziesiątkę. Jestem pewna, że gdybym pokazała mu poszczególne kafle osobno to pokręciłby nosem. Kolejny plus projektowania - razem wygląda zupełnie inaczej niż osobno. 

Generalnie renderowałam TYLKO 3 godziny, więc jest dość mało kontrastowo, za dużo szarości - biała ściana wcale biała nie jest. Ale tyle nam wystarczyło. W sklepie tylko się upewniliśmy, że wszystkie kafle położone obok siebie wyglądają dobrze.

Zainspirowałam się tymi projektami - klik, klik, klik, tylko u nich lepiej widać tą różnicę między białym i szarym:).

Ściana z obrazkiem będzie taką mini galerią czarno białych obrazów. Całość surowa, betonowa, nowoczesna. Lubię takie minimalistyczne wnętrza, z małą ilością kolorów na ścianach - łatwo wtedy dobrać oryginalne dodatki.

Większe rzeczy, które użyliśmy w projektach zrobiliśmy sami, wzorując się na zdjęciach sklepowych, by mieć pewność, że są do kupienia. Tak samo kafle - tekstury są zdjęciami danych kafli. 

Lampy koło umywalki wyglądają może dla niektórych strasznie, w rzeczywistości prezentują się (jak dla mnie) o wiele lepiej - klik. Przerażająca jednak jest cena takiego kabla (bez żarówki). Ale cóż, chce się mieć disajnerskie oświetlenie to trzeba czasem udać, że nie widzi się metki...

No więc to zajmuje mi ostatnio mnóstwo czasu, i to ponosi winę mojego blogowego milczenia. Wiem, że moglibyśmy łatwiej, bez "przesady", kupić pierwsze, albo drugie z brzegu kontakty, ale wiecie. One muszą być idealne!:) Nie potrafię odpuścić w najmniejszym stopniu, ale wiem przynajmniej, że to będzie dokładnie to co nam się podoba. 

No nic. Idę wariować dalej, a Wam życzę miłego wieczoru!

Pozdrawiam,

Marzena